Yargıtay 3. Ceza Dairesi, 8 sanıklı Gezi Parkı davasında, Osman Kavala’ya verilen ağırlaştırılmış müebbet hapis ile Can Atalay, Tayfun Kahraman, Mine Özerden ve Çiğdem Mater’e verilen 18’er yıl hapis cezalarını onamıştı. Ali Hakan Altınay, Yiğit Ali Ekmekçi ve Mücella Yapıcı’ya verilen cezalar ise bozulurken, Yapıcı ile Altınay adli kontrol hükümleri uygulanarak tahliye edilmişti.
“ADALET SİSTEMİNİN HER BASAMAĞI İÇİN ÇOK ÜZGÜNÜM”
Mater, Bakırköy Kadın Kapalı Cezaevi’nden avukatları aracılığıyla açıklama yaptı. Açıklamada şu ifadeler yer aldı:
– “Önümde ‘Türk Milleti Adına’ diye başlayan bir Yargıtay ilamı duruyor, hepinizin adına yani.
– 78 sayfa boyunca, 2017’den beri yaşadıklarımızın sorumlusu, tek satır bile doğru olmayan iddialar bu kez de Yargıtay hâkimlerinin doğru kabul ettiğini ve hakkımızda istenen cezaların bu kabulle onandığını okuyoruz.
– Her bir satırı hukuk fakültelerinde ‘bunlar aman ha, sakın yapmayın’ diye ders olacak fezlekelere, iddianamelere, gerekçeli kararlara, istinaf kararlarına, tebliğnamelere bu kez de Yargıtay ilamı eklendi. En alt derece mahkemeden en üstüne, Türkiye adalet sisteminin her basamağı için çok üzgünüm.
“BİZE ÖZEL DEĞİL”
– Bu olanlar, her nasıl 2017’den beri bu tuhaf ve saçma sürece maruz kalan sekiz kişiye özel değildiyse, şimdi de Silivri ve Bakırköy’deki beş kişiye özel değil. Gerçeklikten kopmanın, yalanı doğru saymanın, çürümenin sıradan örnekleriyiz. Bize özel değil. Herkese olur, herkese olabilir, herkese olacak.
“SÖZ ETTİĞİMİZ ŞEY HAYATLARIMIZ”
– Küçücük bir örnek: Yargıtay’ın hakkımdaki 18 yıl cezayı onayan beş hâkimi şöyle diyor: ‘27 Haziran 2013’te yapılan Garaj İstanbul toplantısına katıldığı ve bu hususun fiziki takip tutanaklarıyla doğrulandığı…’ Kanıtla geliyor yani, fiziki takip var, fotoğraf var diyor. Ben misal, dava dosyasını bir ‘dış göz’ olarak okusam, fotoğraf varmış derim, gitmiş derim. (Hani değil de, diyelim toplantıya katılmak suç!) Zira, koskoca Yargıtay’ın olmayan fotoğrafa ‘var’ diyeceği aklıma gelmez. Peki, işin aslı ne? Ben o tarihte ve saatlerde, İzmir’de, sinemaya dair bir kamusal toplantıda sahnedeyim, konuşmacıyım. Bu kanıtlar daha ilk yargılamada mahkemeye sunuldu ama belli ki yüksek mahkeme gerçekleri görmezden gelmeyi tercih etmiş. Ne diyor Yargıtay ilamı: ‘Vicdani kanıların kesin, tutarlı ve gelişmeyen verilere dayandığı anlaşıldığından hükmün onanmasına…’ Yani Yargıtay Üçüncü Ceza Dairesi hâkimleri benim aynı anda İzmir ve İstanbul’da olabileceğimi ‘kesin, tutarlı ve çelişkisiz’ bulmuş. 78 sayfalık kararın her bir satırı beş insan, beş hayat için böyle örneklerle dolu. Söz ettiğimiz şey hayatlarımız. İnsan hayatları. Şaka değil. Gülecek bir şey yok.
“SUÇA KARIŞMAMIŞ OLMANIN VERDİĞİ İÇ HUZURLA İYİYİZ”
– Perşembe akşamından beri canım Mücella ve canım Hakan için çok mutluyum. Ama biliyorum ki ben onlar için mutluyken, onlar derin bir üzüntü ve keskin bir öfke içindeler.
– Şunda anlaşalım, 2017’den beri bu dava sürecinde iddia ve karar makamında oturan her bir hakim, savcı bu dosyada en ufak bir suç ve delil olmadığını benden iyi biliyor, eminler.
– Bu noktada, Yargıtay Üçüncü Ceza Dairesi’nin oy birliğiyle verdiği onama kararının altında imzası olan beş yüksek yargıcın bize yaptıklarını başka kimseye yapmamalarını dilemekten ötesi gelmiyor elimden.
– Bizler, hiçbir suça karışmamış olmanın verdiği iç huzurla, iyiyiz. Onlarsa, ‘Türk Milleti’ adına attıkları imzayla, koca bir ülkeyi bir suça ortak ettiler. Kendilerini düğmesiz cübbeleri ve vicdanlarıyla baş başa bırakıyorum.
– Tesadüf, okuma listemin tepesinde, Dante’nin İlahi Komedyası var. Malum, ilk cilt cehennem. Düşündüm de şimdi yazarken, hiçbir şey tesadüf değil aslında. Enseyi karartmayın, araftan sonra cennet var..”
